نخبهگرایی و مهاجرت مغزها
مدرکگرایی، گرایش به کسب عناوین بدون علاقه و جهتگیری حقیقی در علم، از آنجا که باعث جایگزینی اهداف اصیل علمی و اجتماعی با اهداف موقّت و فردی میشود، یکی از عوامل نامساعد در کیفیت آموزش است. مهاجرت، به عنوان یک هدف فرعی دیگر، باعث از دست رفتن سرمایههای انسانی کشور است.
در این سخنرانی هر دو پدیده در ساختار اجتماعی و آموزشی و تاریخ معاصر مورد ریشهیابی قرار میگیرد. همچنین به تحلیل عوامل مورد نیاز در ساختار آموزشی مانند مسئولیتپذیری از دوران کودکی، کار گروهی و توجه به نخبهگرایی جمعی در مقابل نخبهگرایی فردی پرداخته میشود: ریشه مدرک گرایی چیست ؟ محوریت دانشگاه در آیندهنگری خانوادههای ایرانی برای فرزندانشان تا چه اندازه به سود جامعه است؟ کارکرد تاریخی و کارکرد مورد انتظار دانشگاه چیست، و پیشرفت جامعه بر دوش کدام اقشار صورت میگیرد؟ شیوه جذب و تشویق نخبگان اجتماعی چیست؟ مزایا و معایب پدیده مهاجرت کدام است؟ کدام خرده فرهنگها و ارزشهای قراردادی جامعه و خانواده در مهاجرت مغزها نقش دارند؟ کدام عوامل آموزشی و ساختاری و فرهنگی- روانی در گرایش جوانان ما به فردمحوری و مهاجرت موثر هستند؟ و چرا نخبهگرایی جمعی بر نخبهگرایی فردی ترجیح دارد؟