مثبت گرایی و شادمانی درونی
نگرش منفی، با کاهش انرژی روانی انسان،و تحت تأثیر قرار دادن تفسیر او از مشاهدات روزانه، زمینه نوعی احساس عدم رضایت را در انسان فراهم میکند و او را از شادمانی درونی محروم میسازد. از طرفی نگرش منفی سبب میشود فرد بیش از پیش تنها بر جنبه منفی هر پدیده تمرکز نموده، و پس از مدّتی با غفلت از جنبههای مثبت، به اشتباه نگرش کاملاً منفی خود را واقعیّت تصور کرده، و در نتیجه هر روز بیشتر و بیشتر از دنیای واقعی فاصله بگیرد.
منفینگری تبعات دیگری نیز در خانواده دارد، از جمله آنکه فرزندان ما را نسبت به آینده خود در جامعه ناامید میسازد، و روحیه تلاش و جویندگی را از بین میبرد.
در این سخنرانی عوامل گرایش به افکار و نگرشهای منفی مورد بررسی قرار میگیرد. نشان داده خواهد شد که نگرش منفی با واقعبینی فاصله دارد و افراد مثبتنگر زمینه مساعدتری برای درک واقعیّات دارند. با اشاره به یافتههای روانشناسی مثبتگرا، به ارتباط احساس خوشبختی و طرز نگاه ما به دنیای بیرون پرداخته میشود. از جمله نگرشهای مهم، نوع نگاه ما به لذّتها و سختیها در زندگی است. در نهایت نشان داده میشود که چگونه مثبتنگری مبتنی بر تعقل (و واقعگرایانه) به گسترش احساس رضایت درونی در ما یاری میرساند.